Omenaxe

Son María Carmen eu nacin na Galicia, nun poblo do Lugo, chamao a Vara; vivin neste pobliño soliño medo ano, despois fumos pra terra xa, cando tiven unhos poucos anos. nun empezei ni ascola, foi meu pai e comprou unha casiña, e logo volveo na busca nosa;e fumos pro gran Bilbao, miña hirma quedouse, tiña os fillos e o mario. No Bilbao vivin sempre ben, a trancas y barrancas como di o refraneiro. Tiven o meu neno xoven e enemoreime, puxen os ollos a duas persoas, eu querios, cada cal a su tempo un de xoven o outro mais mallor. Meu pai falleceu muy xoven e miña mai mais muito más mallor. Pronto e u aneversario, de o fallecimiento dos dous, se foron no ano novo, cada cal a su edade. Eu non sei escribir galego, xa que naide enseñou, eu soo quero facer o meu recordatoiro na milla lingua natal, querios pais meus canto más tempo mais os recordo os levo no meu corazo e no os olvido, ni as judiadas qui os fixen tampouco, pero tantos recordos tenho... Querios pais.